آشکارترین حوادث و رویدادهای قبل از ظهور

ابتدا،فتنه ای بر امت اسلام وارد میشود که احادیث ما،آن را آخرین و سخت ترین فتنه توصیف میکنند این فتنه با ظهور امام(علیه السلام)برطرف میگردد.
نکته قابل توجه آن است که ویژگی های کلی این فتنه با توطئه سلطه غربی ها بر کشورهای مسلمان و کشورهای شرقی هم پیمان آنان در آغاز این قرن،تطبیق میکند،فتنه ای که تمام کشورهای اسلامی و اعضاء خانواده آنان را در بر میگیرد:
"هیچ خانه ای و هیچ مسلمانی از شر آن فتنه در امان نماند."
 ملت های کفر پیشه بر کشورهای مسلمان هجوم میاورند آنچنانکه گرسنگان آزمندبر سفره چرب و رنگین حمله میکنند:
"به هنگام آن فتنه و آشوب،گروهی از غرب و گروهی از شرق وارد شده و سرنوشت امت مرا به دست می گیرند."یعنی بر کشورهای مسلمان حکومت میکنند.
این فتنه از سرزمینی که دشمنان ما سلطه استعماری سیاه خویش را از آنجا آغاز نموده،و آن را کانون پرتو تمدن مینامند،شروع میشود و در پایان به فتنه ای تبدیل میگردد که در احادیث ما به "فتنه فلسطین"معروف است،سرزمین شام در آن زمان به آب درون مشک تشبیه شده که لحظه ای آرام و قرار ندارد:
"چون فتنه فلسطین برپا شود منطقه شام آشفته و بی قرار گردد،همچون آب درون مشک!سپس فتنه برطرف شود درحالی که شما اندک و پشیمانید."
یعنی آنقدر به دست دشمنان و به دست یکدیگر کشته میشوید که اندک میشوید.
بر پایه احادیث در آن زمان،فرزندان مسلمان چنان با فرهنگ این فتنه آمیخته و تربیت میشوند که فرهنگی جز فرهنگ فتنه گران را نمیشناسند.و حکومت های ستمگر با احکام کفر بر مسلمانان حکمرانی نموده انان را به فجیح ترین وضعیت شکنجه میکنند.
در احادیث،بانیان فتنه،رومیان(غربیها) و ترک ها که ظاهراٌ مراد از آن روسها هستند معرفی شده اند.وقتی  حوادث بزرگ سال ظهور رخ میدهد،فتنه گران نیروهای خود را در منطقه رمله فلسطین و در سمت انطاکیه در ساحل ترکیه ،سوریه در سمت عربستان،در مرزهای سوریه،عراق و ترکیه مستقر میکنند:
"زمانی که روم و ترک(غرب و روسیه)علیه شما به پا خیزد و آنان با یکدیگر نیز درگیر شوند،جنگ و کشتار در جهان رو به افزایش رود،هواداران ترک ها،پیشروی کرده و در جزیره العرب مستقر گردند و افراطیون غربی در منطقه رمله فلسطین موضع گیرند."
بر اساس این حدیث،آغاز ظهور آن بزرگوار از مشرق زمین خواهد بود:
"آغاز ظهور او از سوی مشرق است چون آن هنگام فرا رسد،سفیانی خروج کند."
یعنی،فراهم ساختن زمینه ظهور آن حضرت،به دست نژاد سلمان فارسی است.همانها که به دارندگان پرچم های سیاه معروفند و نهضت آنان به رهبری مردی از قم برپا گردد:
"مردی از قم مردم را به حق دعوت کند.گروهی گرد او جمع میشوند که دلهایشان چون قطعه های آهن استوار و پولادین و در برابر تندبادها و طوفانها استوارند.از نبرد،خسته و افسرده نشده و ترس و وحشت برایشان مفهومی ندارد.همواره بر خدا توکل کنند و فرجام نیکو از آن تقواپیشگان است."
آنان پس از قیام و نهضتشان،از دشمنان(ابرقدرتها) میخواهند که در امورشان دخالت نکنند ولی نمیپذیرند:
"حق را میجویند اما به آنان سپرده نمیشود،بار دیگر خواستار آن شوند،اما راه به جائی نبرند،با مشاهده این وضع سلاح بر دوش گرفته،و به مبارزه روی آورند.آنگاه حقوقشان را به رسمیت شناسند،اما این بار،آنها نمیپذیرند،تا دست به قیام زنند . و پرچم نهضت را رها نکنند تا به ذست صاحب شما(امام مهدی(عج)) بسپارند.کشته های آنان شهیدند."
به گفته روایات دو شخصیت موعود به نامهای خراسانی که فقیه یا رهبر سیاسی است و شعیب ابن صالح،جوانی گندم گون،با ریش کم پشت از اهالی ری،که فرمانده نظامی است ظهور میکنند و پرچم خود را به امام(علیه السلام)تسلیم و در حرکت ظهور حضرت،با سپاه او مشارکت کرده و شعیب ابن صالح به فرماندهی کل نیروهای مصلح حضرت منسوب میشود.
همچنین روایات حرکتی را به تصویر میکشند که در سوریه و توسط عثمان سفیانی آغاز میشود.او از هواداران غرب و هم پیمان یهودیان است و تمام سوریه و اردن را تحت فرمان خود قرار میدهد:
"خروج سفیانی حتمی است،این خروج از آغاز تا پایان،پانزده ماه طول میکشد.شش ماه آنرا به جنگ و کشتار پردازد و وقتی پنج منطقه را به تصرف خود درآورد،تنها میتواند نه ماه بر آن مناطق حکمرانی کند،نه یک روز بیشتر!."
طبق احادیث مناطق پنجگانه علاوه بر سوریه و اردن،احتمالاٌ لبنان را نیز در برگیرد،ولی وحدتی که سفیانی ایجاد میکند،وحدت نامبارکی است که هدف آن ایجاد یک خط دفاع عربی در برابر اسزائیل و پایگاهی برای مقابله با ایرانیانی است که زمینه سازحکومت حضرت مهدی(علیه السلام)هستند
به همین خاطر سفیانی اقدام به اشغال عراق نموده و نیروهایش را وارد آن میکند:
"او تعداد یکصد و سی هزار نیرو به طرف کوفه اعزام و در محلی به نام"روحاء" و "فاروق" مستقر سازد،سپس شصت هزار تن از آنان روانه کوفه شده و در محل مقبره حضرت هود(علیه السلام)در "نخلیه"فرود آیند.
گویا من سفیانی و یاران او را میبینم که میان خانه های شما در کوفه است و منادی او بانگ برمی آورد که هر کس سر یک شیعه علی را بیاورد هزار درهم جایزه دارد!در این هنگام ،همسایه به همسایه اش حمله ور شده و میگوید او از شیعیان علی است."
منطقه حجاز به خاطر داشتن درگیریهای داخلی از داشتن یک حکومت قدرتمند بی بهره میشود. به همین خاطر سفیانی ماموریت میابد تا عازم حجاز شده و دولت ضعیف انجا را تقویت نماید تا آمادگی لازم برای سرکوبی نهضت مهدی موعود(عج)به دست آید،چرا که علامتهای ظهور آن حضرت آشکار و زبانزد مردم میشود و همه در انتظار نهضت رهائی بخش او چشم به راه حوادث مکه میدوزند.
نیروهای سفیانی وارد مکه میشوند و با دست زدن به یک رشته عملیات،موجب فساد و تباهی گسترده در شهر میشوند.
"قیام قائم آل محمد(عج)از شهر مکه آغاز میگردد"این خبر به سرعت در تمام نقاط عالم منتشر میشود.لشکر سفیانی بلافاصله به سمت مکه حرکت میکند،اما معجزه ای که پیامبر(صلی الله علیه و آله)در مورد سپاه سفیانی وعده داده،به وقوع می پیوندد:سپاه او قبل از رسیدن به مکه در زمین فرو میرود و نابود میشود:
"پناهنده ای به خانه خدا پناه برد،آنگاه سپاهی به سوی او رهسپار شود،اما همین که به بیابان مدینه رسند در زمین فرو روند."
سفیانی پس از تحمل دو شکست خود ،یکی در عراق به دست ایرانی ها و یمنی ها، و دیگری در حجاز بواسطه معجزه،عقب نشینی کرده و باقیمانده نیروهای خود را داخل سرزمین شام جمع میکنند تا برای مقابله با پیشروی سپاه امام به طرف دمشق و قدس ،آماده شود.
احادیث ما ،نبرد یاران امام زمان(عج)با سپاه سفیانی را حماسه ای بزرگ توصیف میکنند که از عکا تا صور و انطاکیه در ساحل مدیترانه و از دمشق تا طبریه و قدس در جبهه داخلی امتداد دارد.در این نبرد بزرگ غضب الهی بر  سفیانی و هم پیمانان یهودی و رومی اش(غربیها)فرود آمده و پس از شکستی سخت و کوبنده،سفیانی اسیر و کشته میشود.
امام زمان(علیه السلام)به همراه مسلمانان وارد قدس میشوند.
روایات از نهضتی دیگر خبر میدهند که زمینه ساز حکومت حضرت بوده و در یمن پدید می آید.رهبر آن نهضت مورد ستایش قرار گرفته و یاری او بر مسلمانان واجب شمرده شده است:
"هیچ پرچمی همچون پرچم یمانی هدایتگر نیست،پس از خروج او فروش سلاح به مردم حرام شود پس به یاری او بشتابید،سرپیچی از او بر هیچ مسلمانی جایز نیست هر کس چنین کند اهل آتش خواهد بود.چرا که او مردم را بسوی حق و راه راست فرا خواند."
یک حدیث از ورود نیروهای یمنی به عراق خبر میدهد که جهت یاری ایرانیان در برابر نیروهای سفیانی دست به کار میشوند و ظاهراٌ سپاه یمانی در یاری حضرت در حجاز نیز نقش مهمی ایفاء میکنند.
                                                       *       *       *
حضرت(علیه السلام)از کشور مصر بعنوان پایگاه مهم فرهنگی و تبلیغی در سطح جهان بهره میگیرد،ورود آن حضرت و یارانش به مصر چنین بیان شده است:
"آنگاه آنان (حضرت مهدی (عج)و یارانش) وارد مصر شوند و حضرت بر فراز منبر با مردم سخن گوید.زمین بر اثر عدل و داد رونق و نشاط تازه ای میگیرد و آسمان باران رحمت خود را فرو بارد،درختان بارور شده و زمین گیاهانش را برویاند و زینت بخش ساکنان خود گردد،حیوانات وحشی بگونه ای در آرامش و امنیت به سر برند که همچون حیوانات اهلی همه جا آسوده به چرا پردازند. علم و دانش دل مردم با ایمان را چنان روشن کند که هیچ مومنی از نظر علمی به برادر دینی اش نیاز پیدا نکند.آری ،آن روز،این آیه قرآن همه جا جلوه گر شود که میفرماید"یغنی الله کلا من سعته"(خداوند همگان را از  بی غنای بی کران خویش توانگر سازد." (نساء -130)
احادیث دوران ظهور گویند که یهودیان د ر آخرالزمان روی زمین فتنه و فساد میکنند و به طغیان و برتری جوئی کشیده میشوند،همانطور که خداوند در قرآن بیان نموده اما سرانجام به دست پرچمدارانی خراسانی نابود میگردند:
"چیزی نمیتواند آنان را از تصمیم خود باز گرداند تا آنکه درفش های خود را در ایلیاء به اهتزاز در آورند."منظور از ایلیاء همان قدس است.
این بار ،شیعیان و ایرانیان هستند که خداوند متعال آنان را علیه یهودیان برخواهد انگیخت:
"ما بندگان نیرومندی از خود را علیه شما برانگیزیم."(اسرا-5)
شاید منظور این باشد که ایرانیان و شیعیان بخش قابل توجهی از سپاه حضرت  را در فتح قدس تشکیل خواهند داد.
احادیث ،جزئیات سرکوب یهودیان را معین نکرده اند و نگفته اند که این حادثه در یک مرحله اتفاق خواهد افتاد یا در چند مرحله؟قبل یا بعد از ظهور؟ولی سرانجام کار یهودیان را چنین توصیف میکنند که نابودی آنان به دست توانای حضرت و سپاهیانش در یک درگیری شدید اتفاق می افتد،و این در زمانی است که عثمان سفیانی حاکم سرزمین شام،پیش مرگ یهودیان و رومی ها شده ودر خط مقدم دفاعی آنها قرار گیرد.
بنا به نقل روایات ،امام زمان (علیه السلام)نسخه های اصلی تورات و انجیل را از درون غاری در انطاکیه و کوهی در فلسطین و دریاچه طبریه بیرون می آورد و با استناد به آن یهودیان را محکوم و نشانه ها و معجزاتی را برای آنان آشکار میسازد.برخی از یهودیان که پس از آزادی قدس زنده مانده اند ،به حضرت ایمان می آورند و کسانی که ایمان نمی آورند از سرزمین های عربی اخراج میگردند.
به طوری که از احادیث برمی آید ،کمی قبل از ظهور حضرت،جنگی رخ میدهد که ریشه در منطقه شرق عالم دارد"جنگها در زمین فراوان شود"از بعضی احادیث چنین فهمیده میشود که این جنگ بصورت جنگهای منطقه ای است و در سال ظهور اتفاق می افتد و خسارتهایی نیز متوجه آمریکا و اروپا میشود:
"آتش در مغرب زمین همچون شعله ای که از هیزم فراوان زباله کشد،بالا رود"
"بین مردم شرق و غرب و حتی میان مسلمانان ایجاد اختلاف شود،و مردم در اثر هراس و وحشتی که دارند با رنج و گرفتاری سختی رو به رو شوند"
همچنین روایات خبر میدهند که زیانهای جانی این جنگ که با بیماری طاعون پیش از جنگ و بعد از آن همراه است دو سوم ساکنان زمین را در بر میگیرد این خسارت ها به شکل مستقیم گریبانگیر مسلمانان نمیشود:
"حادثه ظهور رخ ندهد مگر آنکه دو سوم مردم جهان از بین روند،پرسیدیم:وقتی دو سوم مردم از بین بروند چه کسی باقی میماند؟ فرمود:آیا شما نمیخواهید جزء یک سوم باقیمانده باشید؟"
پاره ای از روایات اشاره دارند به به اینکه این نبرد در چند مرحله انجام میپذیرد،و آخرین مرحله آن بعد از از ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) و آزادسازی حجاز و ورود حضرت به عراق خواهد بود.
البته آزاد نمودن حجاز مربوط به نا بسامانی و خلآ سیاسی و بحران حکومت آن دیار و حوادث دیگری است که مشروح آن در فصلهای بعد خواهد بود.

منبع کتاب عصر ظهور نوشته علی کورانی ص25-32