شکوفا کردن استعدادهای درونی کودک

دانه گندم:
دانه گندم را اگر در گلدان بکارید، بعد از مدتی سبز می شود، این سبز شدن دلیل بر این است که یک موجود زنده در درونش بوده است. ممکن است یک ماه، دو ماه، ده ماه، یک سال، ده سال هم یک جا که آن را گذاشته اید ، بی حرکت بماند. اما این دلیل نیست که یک موجود زنده ای درونش نباشد.  
انسان هم در وجودش یک چنین جوانه حیاتی وجود دارد که اگر محیط مساعد پیدا کند، رشد می کند و بالغ می شود ومربی انسان قرار میگیرد،اگر محیط مناسب نبود، رشد آن متوقف می شود.یعنی همان طور که بدن بچه تان برای اینکه رشد کند،یا وزن زیاد کند غذای مناسب لازم دارد،ورزش ،وداروهائی لازم دارد،تا وقتی که میکروبی به اوحمله می کند ومریض می شود ازان داروها مصرف می کند یا بهداشت او را رعایت می کنید،حالت درونی هم بهداشت دارد، غذائی ومسکنی می خواهد ،همه چیز لازم دارد،ان جوانه حیاتی که در وجود انسان است،بعضی چیزها برایش بد است وبعضی ازچیزها برایش خوب است،همانطوری که بچه برای بدنش بعضی چیزها بد وبعضی چیزها خوب است.دروغ،یک نوع  سمی است که برای آن بد است،یعنی اگر کسی دروغ بگوید،این مثل بچه ای است که ابی کثیف مصرف کرده واسهال می گیرد وضعیف ونحیف می شود.یا اگر غذای مسموم خورده باشد،مسموم می شود،یا اگر نفت سر کشیده باشد،مسموم می شود.
برای تربیت درونی انسان هم،چیزهائی وحرفهائی که انسان می زند، حکم همان غذای فاسد یا نفت خوردن بچه،یا مصرف کردن چیز آلوده به میکروب را دارد.
همان طور که اگر بچه مثلا یک لیوان یا استکان نفت بخورد بلافاصله اورا دکتر می برید ، و دکتر می گوید شستشویش بکنید ومدتی تحت مراقبت باشد تا حالش جا بیاید، بچه وقتی هم دروغ می گوید، باید اورا دکتر ببرید وشستشویش بدهید،شستشوئی که مناسب این کار است. اختصاص به بچه هم ندارد، آدم بزرگ هم همین ابتلائات را پیدا می کند،آدم وقتی که غیبت می کند ،یعنی روحش غذای فاسد، مصرف کرده است.حالت مسمومیت پیدا  می کند. چطور اگر کسی تریاک خورده  باشد، وقتی می بینند که خوابش می برد، سیلی اش می زنند که بیدار شود وخواب نباشد  تا تریاک وارد خونش نشود وکار از کار بگذرد وطرف از بین برود، گناه هم اگر وارد خون انسان ودرون انسان شد ، اثرات سوء می گذارد وبه انسان لطمه می زند.
پس باید مادر احساس کند که دو تا بچه دارد؛یعنی یک بچه انسان حکم دو بچه دارد، بدن بچه یک فرزند انسان است وروح او هم یک فرزند دیگر است ومی خواهد که این دو فرزند را با هم بزرگ کند ، یک همزاد دارد که عقلش باشد؛ آن هم فرزند شماست ومی خواهد ان را هم رشد بدهید. همان طورکه اگر دو تا بچه داشته باشید وقتی می خواهید اسباب بازی بگیرید، برای هر دو می گیرید، اگر نوازش می کنید ،هر دو را نوازش می کنید، اگر غذا می دهید ، به هر دو غذا می دهید،یا اگر لباسی بگیرید ، برای هر دو لباس می گیرید، یک بچه هم حکم دو بچه دارد. یعنی روحش یک فرزند شماست وجسمش هم یک فرزند شما.شما باید هم برای جسمش برنامه داشته باشید وهم برای روحش. چه طور اگر شما مثلا از دو تا بچه، یکی را  بر دیگری ترجیح بدهید وتبعیض قائل بشوید، یکی رنجور وناراحت می شود وقهر می کند ویکی هم بد عادت پرتوقع می گردد، روح وبدن هم همینطور است.
شما اگر خواستید همیشه صورت بچه تان گل بیندازد ، بسیار خوب ، چیزی بدی نیست و عیبی ندارد که فربه و چابک و فعال باشد ، اما دراین صورت شما تن اورا سالم نگه داشته اید، روحش را که نگاه می کنید می بینید که نه! 
دورو ودورنگ است، روح دارد فاسد می شود آن بچه دیگرتان چیز هائی می خواهد وبه او نداده اید. مثلا بدن غذا می خواسته، به او داده اید ، روح طفل غذا می خواسته وبه ان نداده اید.روحش پژمرده میشود ولی بدن او ظاهرش چاق میشود و خوب بار می آید، چون هر چه   خواست به حرفش عمل کردید ، نفسانیت های او را هر چه خواست به آن عمل کردید ، روحانیتش یک چیزی می خواسته ، به آن بی اعتنایی کرده ، و تبعیض قائل شدید. نفس و روح را به دو چشم نگاه کردید ، هوای نفس طفل یک چیزی می خواست، به آن داده اید اما عاطفه ،روح و معنویت آن طفل هم احتیاجاتی داشت ، آن احتیاجات را برآورده نکردید. بچه اساسی و فرزند حقیقی شما  ،آن روح طفل است و آن روح گاهی می میرد و انسان توجه دارد. بعضی از مادر ها هستند که فکر می کنند اصل و اساس ، بدن طفل است ، برای روح او ارزش قائل نیستند اینها خیلی زود به اشتباه خودشان پی می برند اما وقتی که بچه دارد دیگر از کف می رود و یک بچه هرزه می شود و بدن او تحت اراده یک روح منحرف است. از این جهت مشاهده می کنید که بچه دزدی می کند، دروغ می گوید ، ظلم و غیبت می کند، خلاف مرتکب می شود، پرمدعا و پر توقع است. اینها به خاطر این است که آن روح را به عنوان یک فرزند نگرفته اند که ببینند چه ویتامینی، چه غذایی و چه لباسی  و چه نوع بهداشتی لازم دارد.
انبیا می آیند که به انسان بگویند ، ای انسان! تو به بدنت رسیدی، بسیار خوب برای روحت چه کردی ؟ غذای روحت چیست؟ بدن و نفستان هر چه خواست دادید، اما روحتان تشنه چیزهایی بود که به آن ندادید. « عبادت» ،« نماز» ، و محبت انبیا غذای روح است. قصه های انبیا ، مطالعه عالم ، مطالعه موجودات عالم ، مطالعه زمین و آسمان و گذشته و آینده و ... اینها همه غذای روحی هستند؛ که باید برای روح تأمین بشود. اگر این غذاها به روح رسید ، یعنی آن معلمی که در وجود انسان است، معلم با لیاقتی می شود، یک مربی با لیاقت می شود ، خودش انسان را تربیت می کند. به طوری که آن معلم بچه را تعلیم کند و به او آموزش دهد، شما خودتان در زندگی تان همین مسئله را بارها به کار بردید. 

بچه تا یکسال، یکسال و نیم، وقتی می خواهد مثلاً دستشویی برود خود مادر او را می برد، از آن به بعد معمولاً اینطور نیست، بچه آهسته به مادر خبر می دهد که به دستشویی احتیاج دارم . از دو سالگی دیگر به مادر خبر نمی دهد،خودش تربیت شده است و خودش به دستشویی می رود . همین معنی معلم و مربی است . خودش را دستشویی می برد ، کارش را انجام می دهد در دو سال و نیم تا سه سال خودش را پاکیزه می کند ، لباس خود را می پوشد و بر می گردد . شما تا سه سالگی خودتان لباس را به فرزندانتان می پو شانید ، اما  یادش می دهید که به تدریج خودش معلم خودش بشود و خودش لباسش را بپوشد. شما تا مدتی لباس طفل را می شوید اما بعد به او آموزش می دهید که خودش ، را بشوید . این کمال است ، نگوئید که فلان مادر یک مادر بی رحمی است ، رفته ام انجا دیده ام که بچه های 10 تا 15 ساله اش مشغول لباس شستن هستند، نه ، این مادر بی رحم نیست، اتفاقا این مادر رحیم القلبی است ، چون این مادر به روح فرزند رحم می کند؛ می خواهد روح او تنبل نشود. می گوید تو الان که توانائی داری لباست را بشوئی ، چرا نمی شوئی؟ بشوی ، مثلا ظرفتان را می توانید بشویید، پس بشویید شما فکر نکنید این چنین مادری ، مادر بی رحم است.

آیت الله حائری شیرازی